• Aktualności
  • Ciekawostki
  • Wilno
  • Klasztory
FRATER
  • Święty Franciszek z Asyżu
    • Życiorys
    • Święty Franciszek z Asyżu – życie i kult
    • Boże, daj mi znak
    • Doświadczenie wiary
    • Modlitwa w życiu Franciszka
    • Doświadczenie wolności
    • Radość doskonała
    • Bóg jest Miłością
    • Reguła
    • Testament
  • Modlitwy
    • Uwielbienie Boga Najwyższego
    • Pozdrowienie Błogosławionej Maryi Dziewicy
    • Pozdrowienie cnót
    • Pieśń słoneczna
    • Wykład modlitwy „Ojcze nasz”
    • Modlitwy pochwalne
    • Zachęta do uwielbienia Boga
    • Modlitwa odmówiona przed krucyfiksem
    • Modlitwa franciszkańska
    • Błogosławieństwo dla brata Leona
    • Litania do Św. Franciszka
  • O nas
    • Historia Zakonu
    • Dziedzictwo zakonu
    • Duchowość
    • Habit
    • Najczęściej zadawane pytania
    • Franciszku, dlaczego za tobą?
    • Dlaczego kocham św. Franciszka?
    • Franciszkański Zakon Świeckich
  • Święci Zakonu
    • Święci Litwy – BŁ. OJCIEC ANTONIN MARIA JAN EUGENIUSZ BAJEWSKI OFMConv
    • Święci Litwy – BŁ. BRAT PIOTR BONIFACY ŻUKOWSKI OFMConv.
    • Święci Litwy – BŁ. OJCIEC HERMAN KAROL STĘPIEŃ OFMConv
  • Franciszkanie na Litwie
    • 14 męczenników franciszkanów
    • Biskup Andrzej Jastrzębiec
    • Biskup Jakub Plichta
  • OFMConv
    • Kłajpeda
    • Miedniki
    • Wilno
  • Historia wileńskiego klasztoru
    • o. Gerard Stanisław Domka
    • o. Kamil Wełymański
    • Kościół p.w. Wniebowzięcia Najświętszej Maryi Panny na Piaskach
    • Pierwsze nabożeństwo majowe w Wilnie

Historia wileńskiego klasztoru

Franciszkanie przybyli do Wilna jeszcze w czasach pogańskich, za księcia Giedymina (panował w latch 1316-1341), byli też na dworze jego syna Olgierda. Po przyjęciu przez Litwę chrześcijaństwa (w 1388 roku) uaktywnili się, tym bardziej, że dwa lata później pierwszym biskupem Wilna został franciszkanin z Polski o. Andrzej Wasiłło herbu Jastrzębiec, spowiednik Elżbiety Łokietkówny.

Po oficjalnym przyjęciu przez Litwę chrześcijaństwa franciszkanie rozpoczęli budowę kościoła i klasztoru poza murami miejskimi, ale już w 1390 roku niedokończoną budowlę zniszczyli Krzyżacy podczas ataku na Wilno.

Nowy klasztor z kościołem pod wezwaniem Najświętszej Marii Panny stanął w obrębie miasta. Okazały gotycki kościół z pięcioma kaplicami konsekrowano w 1421 roku. W klasztorze mieściło się także studium zakonne. W średniowieczu bracia w Wilnie posiadali najbogatszy na Litwie księgozbiór.

W czasie pożaru w 1533 roku zawaliło się sklepienie kościoła, a sama świątynia doznała poważnych uszkodzeń. Podczas odbudowy świątyni podwyższono sklepienia naw bocznych do poziomu nawy głównej, co dało budowli tzw. układ halowy, bezpieczniejszy konstrukcyjnie.

W latach połowie XVI wieku starosta żmudzki Maciej Kłoczko wzniósł kolejną kaplicę- mauzoleum, a obok kościoła zbudowano późnogotycką dzwonnicę.

Franciszkański konwent w Wilnie stał się z czasem siedzibą odrębnej, litewskiej prowincji zakonu, a jeden z ojców – Jakub Franciszek Dłuski (poźniejszy biskup dziecezji bakowskiej w Mołdawii) założył w klasztorze drukarnię.

Podczas oblężenia i najazdu Wilna przez wojska moskiewskie w 1655 roku kozacy dokonali rzezi ludności, która schroniła się do kościoła, a działania wojenne uszkodziły świątynię. W 1708 roku na cmentarzu przykościelnym od ulicy Trockiej Michał Suzin ufundował barokową kaplicę pogrzebową ku czci osób zamordowanych przez kozaków w kościele franciszkanów.

Kościół i klasztor zniszczyły kolejne pożary w 1737 i 1749 roku. Oba budynki odbudowano w stylu barokowym, a prace trwały aż do 1778 roku. Wciąż jednak o gotyckim pochodzeniu budowli świadczyły potężne przypory, ostrołukowy piętnastowieczny portal, wieżyczka schodowa oraz sklepienia kryształowe w jednej z naw bocznych.

Równolegle z przebudową kościoła franciszkanie odbudowywali też spalony klasztor, nadając mu klasycystyczny kształt, w jakim przetrwał do dziś. W roku 1772 w konwencie żyło 53 zakonników. Odbudowano też drukarnię (od 1754 nosiła tytuł królewskiej), ale w 1781 roku została zamknięta. W 1795 roku po III rozbiorze Polski, Wilno znalazło się pod panowaniem Rosji.

W 1812 roku podczas kampanii napoleońskiej, stacjonujące w Wilnie wojska francuskie urządziły w kościele franciszkanów skład zboża.

Kościół zamknięto w 1864 roku w odwecie za manifestacje patriotyczne przed powstaniem styczniowym na cmentarzu przykościelnym przy figurze Matki Boskiej. W tym samym roku władze rosyjskie (gubernator wileński, generał Michaił Murawjow nazywany nie bez powodu Wieszatielem) zlikwidował konwent franciszkanów, konfiskując klasztor i kościół.

Rosjanie urządzili w świątyni i budynkach przyklasztornych archiwum, niszcząc przy tym całe wnętrze kościoła. W byłym klasztorze mieścił się lombard. Później w budynkach poklasztornych znalazło miejsce szereg instytucji społeczno-charytatywnych, założonych przez filantropa Józefa Montwiłła.

Przebudowy kościoła dokonano w latach 1872-1876. Bogate wyposażenie uległo zniszczeniu lub rozproszeniu, zburzono gotycką szesnastowieczną dzwonnicę, gotyckiej wieży zburzonej przez Rosjan nie odbudowano.

Od XIV wieku do kasaty carskiej konwent i kościół pełnił ważną rolę w dziejach Wielkiego Księstwa Litewskiego. Tu ułożono pierwsze modlitwy w języku litewskim, a sami franciszkanie byli duszpasterzami w języku litewskim i polskim.

Po odzyskaniu przez Polskę niepodległości w 1918 roku przywrócono kościołowi jego funkcje sakralne i rozpoczęto remont. Franciszkanie powrócili do swojego kościoła w roku 1934, chociaż starania o formalny zwrot kościoła i klasztoru trwały do 1938 roku. Dopiero Sąd Najwyższy w Warszawie zadecydował definitywnie o zwróceniu franciszkanom kościoła i klasztoru w Wilnie.

Po II wojnie światowej jesienią 1948 roku kościół został ponowie zamknięty, tym razem przez władze komunistyczne. W lutym 1949 roku został aresztowany franciszkanin o. Kamil Wełymański, którego zawierucha wojenna pod koniec jej trwania rzuciła do Wilna, gdzie osiadł przy klasztorze franciszkańskim. O. Kamil nie skorzystał z możliwości wyjazdu do Polski w ramach tzw. repatriacji.

Jego działalność radzieckie sądy zaocznie określiły jako „aktywną działalność antyradziecką i nacjonalistyczną” i tak o. Kamil przez więzienia w Wilnie i moskiewskiej Łubiance trafił z dwudziestopięcioletnim wyrokiem najpierw do obozu w Workucie, do kopalni węgla kamiennego, niedaleko Morza Karskiego, a później w obozów pracy na terenie dzisiejszego Kazachstanu.

Kościół po przejęciu przez komunistów pełnił razem z klasztorem rozmaite funkcje, był m.in. magazynem i archiwum dokumentacji radzieckich służb bezpieczeństwa. Przez kolejne dziesięciolecia ulegał poważnym zniszeniom. Ołtarz główny oraz pozostałe dzieła sztuki sakralnej przekazano do innych kościołów. W kaplicy cmentarnej (z 1708 roku) mieścił się sklep z pamiątkami.

Na podstawie tzw. amnestii, w 1959 roku o. Kamil został zwolniony. Powrócił na Litwę jednak nie otrzymał pozwolenia na osiedlenie się w Wilnie, nie mógł też pełnić funkcji kapłańskich. Wędrował z miejsca na miejsca, pracował jako duszpasterz w różnych parafiach. Najdłużej, bo kilkanaście lat pracował w Miednikach, około 35 km na południowy wschód od Wilna.

W 1990 roku po upadku ZSRR i odzyskaniu przez Litwę niepodległości rozpoczęto remont zniszczonego kościoła, odsłaniając przy okazji najstarsze, gotyckie elementy jego budowy, m.in. ostrołukowe okna. Podobnie przy okazji remontu klasztoru. 2 stycznia 1990 roku władze litewskie zrehabilitowały o. Kamila Wełymańskiego.

O. Kamil doczekał się w 1995 roku przybycia na Litwę młodych franciszkanów z prowincji gdańskiej z Polski. Im powierzył obowiązki duszpasterskie w Miednikach, a sam przeniósł się do Wilna i tam zamieszkał. W ostatnich latach życia używał nazwiska Wielemański.

Kilkuletnie zabiegi u władz państwowych i kościelnych o odzyskanie klasztoru i kościoła franciszkańskiego przyniosły efekt. Kościół w maju 1998 roku ponownie zwrócono franciszkanom. Niecały rok później zmarł w Wilnie (14 marca 1999 roku) w wieku 89 lat o. Kamil.

W kościele cały czas trwa żmudna renowacja. Był on jednym z najbardziej zdewastowanych obiektów sakralnych w Wilnie. Według wszelkiego prawdopodobieństwa jest on najstarszą świątynią w mieście Giedymina.

Nabożeństwa jak w XIV wieku sprawowane są w języku polskim i litewskim.

Artykuł pochodzi ze strony franciszkanie.pl

Oratorium o św. Franciszku

https://www.youtube.com/watch?v=z1mpqzG9a3k&t=2977s

Pax et Bonum

Najnowsze

Ojciec Marek Dettlaff gościem Wilnoteki

30 stycznia, 202330 stycznia, 2023

Zakończenie prac konserwatorskich

11 stycznia, 202311 stycznia, 2023

Poświęcenie nowych organów

21 czerwca, 202221 czerwca, 2022

Wileńskie koncerty w 150. rocznicę śmierci Kresowianina Stanisława Moniuszki

26 maja, 202227 maja, 2022

W podziemiach wileńskiego kościoła otwarto Muzeum Chrztu Litwy

20 marca, 202220 marca, 2022

18-20 marca „Eliasz. Wyschnięty strumień”

9 marca, 2022

Rekolekcje 18-20 lutego ,,Jonasz. O człowieku, który myślał, że jest Bogiem”

3 lutego, 2022

159. rocznica wybuchu Powstania Styczniowego

23 stycznia, 202223 stycznia, 2022

21-23 stycznia rekolekcje ,,Pokonaj swój strach”

7 stycznia, 2022

WALKA DUCHOWA 4 “ZWYCIĘŻYLIŚCIE ZŁEGO” 17-19 grudnia 2021 r.

25 listopada, 2021
  • Facebook
  • Youtube
  • Twitter
  • Instagram
https://www.youtube.com/watch?v=Milmai7A7_o
https://www.youtube.com/watch?v=CuKokr5pzpI

Kategorie

  • Aktualności (44)
  • Ciekawostki (9)
  • Fundacja (2)
  • Helena Majewska (13)
  • Klasztor (3)
  • Klasztory (3)
  • Kościół (19)
  • Kościół i klasztor w sztuce (2)
  • Rekolekcje (5)
  • Skarby Wilna (4)
  • Stare fotografie (5)
  • Trudne chwile – Kwarantanna (1)
  • VKDC (7)
  • Wilno (42)



Wszystko można zacząć od nowa.
Lucy Maud Montgomery

Lb 21, 4-9 • Ps 102 • J 8, 21-30

Anieli, Jana

Tagi

Rekolekcje Wilno

Niech Ci Pan błogosławi
i niech Cię strzeże;
niech Ci ukaże oblicze swoje
i zmiłuje się nad tobą.
Niech zwróci oblicze swoje ku Tobie
i niech Cię obdarzy pokojem.

Symbole franciszkańskie

Ojciec Marek Dettlaff gościem Wilnoteki

Ojciec Marek Dettlaff gościem Wilnoteki

- Aktualności, Ciekawostki, Wilno
30 stycznia, 202330 stycznia, 2023

Zachęcamy do obejrzenia materiału. KLIKNIJ TUTAJ

159. rocznica wybuchu Powstania Styczniowego

159. rocznica wybuchu Powstania Styczniowego

23 stycznia, 202223 stycznia, 2022
Transitus

Transitus

28 czerwca, 201928 czerwca, 2019
Pozdrowienie “Pokój i Dobro”

Pozdrowienie “Pokój i Dobro”

28 czerwca, 2019
Stygmaty św. Franciszka

Stygmaty św. Franciszka

24 czerwca, 2019

Kościół i klasztor franciszkański
p.w. Wniebowzięcia Najświętszej Maryi Panny
LT-01133 Vilnius
Pranciškonų g. 1
E-mail: pranciskonai.vilnius@gmail.com

Konto remontowe kościoła i klasztoru:
VsI Vilniaus kulturos ir dvasingumo centras
Bank: „Swedbank”
AB IBAN: LT417300010151666772
SWIFT: HABALT22




  • Facebook
  • Youtube
  • Twitter
  • Instagram
ROYCOM ® IT CUSTOMIZER - Copyright 2018. All rights reserved | Theme: OMag by LilyTurf Themes