Asyż
To rodzinne miasto św. Franciszka. Tutaj znajduje się bazylika św. Franciszka (opiekuje się nią OFMConv), w dolnym kościele znajduje się kaplica grobu Biedaczyny. Bazylika jest ozdobiona słynnymi XIII-wiecznymi freskami Cimabuego. Inne ważne miejsce w Asyżu to Rivotorto, gdzie zrekonstruowano pierwszą grotę, która służyła jako pierwszy klasztor (pod opieką OFMConv). W Asyżu jest również bazylika Matki Bożej Anielskiej (Porcjunkula), będąca kolebką zakonu (pod opieką OFM).
Szkoła franciszkańska
Jest to filozoficzno-teologiczny nurt naukowy założony przez scholastyków franciszkańskich, powstał w XIII wieku w Anglii. Doktryna jest oparta na mistyce i duchowości św. Franciszka z Asyżu oraz na augustynizmie wczesnej scholastyki; polemizowała z tomistyczną szkołą dominikańską. Główni przedstawiciele: Aleksander z Hales, św. Bonawentura, bł. Jan Duns Szkot, Roger Bacon, Wilhelm Ockham.
Sekwencje liturgiczne
Franciszkanie głęboką czcią otaczają Matkę Bożą. Na cześć Najświętszej Maryi Panny powstała słynna sekwencja „Stabat Mater” (łac. Stabat Mater dolorosa – stała Matka boleściwa), została napisana w XIII wieku, jej autorem jest franciszkanin Jacopone da Todi. „Dies irae” – słynna sekwencja średniowieczna, której autorem jest włoski franciszkanin Tomasz z Celano (1190-1260), pierwszy biograf św. Franciszka Asyżu. To z tego utworu wywodzi się powszechnie używane wezwanie w modlitwie za zmarłych: „Dobry Jezu, a nasz Panie, daj im wieczne spoczywanie” („Pie Iesu Domine, dona eis requiem”).
Kalwarie i droga krzyżowa
Od XIV w. franciszkanie w wielu krajach rozpoczęli budowanie tzw. kalwarii, czyli zespołów sakralnych poświęconych kultowi Męki Pańskiej. Było to symboliczne odtworzenie miejsc związanych z męką Chrystusa w Jerozolimie. Kalwarie zakładano na wzgórzach przypominających położenie Jerozolimy, stawiano tam stacje Męki Pańskiej, w formie kaplic i kościołów. Niekiedy kalwarie obejmowała tzw. dróżki Matki Bożej. Najsłynniejsze polskie kalwarie znajdują w Kalwarii Zebrzydowskiej (OFM) i Kalwarii Pacławksiej k. Przemyśla OFMConv).
„Kwiatki świętego Franciszka z Asyżu”
Wł. „Fioretti di San Francesco” – to zbiór barwnie spisanych w dialekcie toskańskim żywiołowych i pełnych humoru opowieści z życia pierwszych franciszkanów. Pochodzi z lat 1375-1396, autor jest nieznany.
Żywe szopki
Tradycję rozpoczął św. Franciszek z Asyżu w 1223 r. we włoskim Greccio, gdzie zorganizował inscenizację Bożego Narodzenia, Miało to pomóc prostym ludziom w zrozumieniu tajemnicy wcielenia Chrystusa. Zwyczaj ten przyjął się również pod postacią wystawiania jasełek oraz budowania w kościołach szopek i żłóbków w okresie Bożego Narodzenia.
Duch Asyżu
Z inicjatywy Ojca Świętego Jana Pawła II, 27 października 1986 r. w Asyżu odbyło się słynne spotkanie przedstawicieli religii świata, zwołane po to, aby dać wyraz wspólnej trosce o przyszłość ludzkości. Każdy – według swojej tradycji – modlił się wówczas o pokój. Ta inicjatywa stanowiła zachętę do dalszego rozwijania dialogu i współpracy, co zaowocowało tzw. „Duchem Asyżu”, czyli postawą otwarcia i pojednania pomiędzy ludźmi, wyznaniami i religiami. Po raz drugi Jan Paweł II zwołał takie spotkanie do Asyżu 24 stycznia 2002 r.