WSPOMNIENIE 12 CZERWCA
Piotr Żukowski urodził się 13 stycznia 1913 r. w osadzie Baran-Rapa. Był synem Andrzeja i Albiny z domu Wańkiewicz. Miał troje rodzeństwa. W Rudowsiach uczęszczał do szkoły powszechnej, ukończył cztery klasy. Pracował na roli, pomagał w utrzymaniu gospodarstwa.
W wieku 17 lat, 9 września 1930 r., wstąpił w Niepokalanowie do zakonu franciszkanów (Zakon Braci Mniejszych Konwentualnych). Nowicjat odbywał od 14 czerwca 1931 r., do 16 lipca 1932 r. Śluby wieczyste złożył 2 sierpnia 1935 r. Przełożeni wyrażali się o nim krótko: „Pod każdym względem bardzo dobry. Takich więcej!”. Zapewne dlatego otrzymał imię zakonne Bonifacy (łac. czyniący dobro).
Brat Bonifacy poświęcił się apostolstwu słowa drukowanego, pracował na odpowiedzialnych stanowiskach w niepokalanowskiej drukarni, skąd na cały świat rozchodził się „Rycerz Niepokalanej”, „Mały Rycerz Niepokalanej” oraz inne czasopisma katolickie. Należał również do franciszkańskiej drużyny Ochotniczej Straży Pożarnej.
Po wybuchu II wojny światowej pozostał w klasztorze i z narażeniem życia zabezpieczył sprzęt drukarski. Był zawsze spokojny i zrównoważony. Aresztowany przez gestapo 14 października 1941 r., wraz z pięciu innymi braćmi, w tym z bł. Tymoteuszem Stanisławem Trojanowskim (1908-1942), został osadzony na Pawiaku. Zakonnicy nie tracili tam nadziei, modlili się, śpiewali pieśni religijne, podnosili na duchu innych więźniów, dzielili się z nimi jedzeniem.
8 stycznia 1942 r. brat Bonifacy został więźniem Oświęcimia, otrzymał numer 25447. Zaliczono go do kategorii osób duchownych, a z tymi więźniami hitlerowcy obchodzili się ze szczególnym okrucieństwem. Pracował przy najcięższych robotach, przy transportach materiałów budowlanych, przy kopaniu żwiru i jako dekarz przy naprawie budynków.
Był bity i upokarzany, ale cierpienia te znosił cierpliwie, w duchu wiary. Zmarł w więziennym szpitalu 10 kwietnia 1942 r., w wyniku powikłań spowodowanych zapaleniem płuc. Miał 29 lat. Jego ciało spalono w obozowym krematorium.
Został beatyfikowany 13 czerwca 1999 r. w Warszawie, podczas siódmej podróży apostolskiej Jana Pawła II do Polski.