Ojciec Gerard (Stanisław) Domka OFMConv urodził się 2 września 1898 roku we wsi Nowosielce w Diecezji Przemyskiej.
Był trzecim z piątki dzieci Magdaleny i Wojciecha Domków. Uczęszczał do szkoły podstawowej w sąsiednim Przeworsku. Tam też jego wybitne zdolności intelektualne odkryła jedna z nauczycielek pani Eugenia Tatomirowa, która nakłoniła rodziców Stanisława do kontynuowania nauki syna i wspierała finansowo jego edukację.
Stanisław po ukończeniu szkoły średniej we Lwowie wstąpił do zakonu franciszkanów konwentualnych, odprawiając od 14 września 1915 roku roczny nowicjat we Lwowie pod kierunkiem Sługi Bożego o. Wenantego Katarzyńca. W latach 1916-1918 odbył studia filozoficzne we Lwowie, teologiczne zaś w Krakowie w latach 1918-1922. Profesję sympliczną złożył 14 września 1916 we Lwowie, a śluby wieczyste 2 lutego 1920 roku w Krakowie. Tam też otrzymał święcenia kapłańskie 29 czerwca 1921 roku. Pracował w Jaśle, w okolicach Lwowa ( Hanaczowie i Czyszkach) i w Warszawie.
Od 1930 do 1946 roku był Gwardianem klasztoru w Wilnie. W latach 1942-1943 przebywał w więzieniu na Łukiszkach w Wilnie, następnie w obozie przejściowym w Kretyndze i ostatecznie w dwu obozach ciężkiej pracy w Poniewierzyku i Szałtupie na Litwie – łącznie 15 miesięcy. Te tragiczne doświadczenia wojenne wpłynęły negatywnie na jego stan zdrowia. W 1946 roku zmuszony jest opuścić Wilno i udaje się do Gdańska. Z pomocą czterech sióstr Franciszkanek Rodziny Maryi przywiózł z Wilna do Gdańska obraz Matki Bożej Miłosierdzia – wierną kopię obrazu Matki Bożej Ostrobramskiej. Wydarzenie to nosi znamiona cudowności. Obraz bowiem został przybity tyłem do ściany bydlęcego wagonu i mimo wielu sowieckich kontroli nie został odkryty. Umieszczony w ołtarzu kaplicy św. Anny przy kościele Świętej Trójcy w Gdańsku, czczony był przez mieszkańców, a szczególnie przez wysiedlonych wilnian. 13 listopada 2011 r. Metropolita Gdański ks. Abp Sławoj Leszek Głódź ukoronował ten cudowny wizerunek Matki Bożej, wspominając w swojej homilii rolę o. Gerarda. W latach 1947-1949 o. Gerard Domka pełnił funkcję gwardiana i proboszcza w Gdańsku, w późniejszych latach pracował w Łagiewnikach i Skarżysku Kamiennej, by w 1958 roku trafić do Sanktuarium Matki Bożej Pocieszenia w Gnieźnie, gdzie przebywał aż do śmierci 11 grudnia 1979 roku. Spoczął w grobowcu ojców franciszkanów w Gnieźnie. Uchodził za przykładnego zakonnika, gorliwego kapłana i sumiennego liturgistę. Znany był jako troskliwy gospodarz, szczególnie dobry i ofiarny wobec młodzieży zakonnej. Był także świadkiem w procesie beatyfikacyjnym o. Maksymiliana Marii Kolbego.
opracował Piotr Domka – http://www.wtg-gniazdo.org/ksieza/main.php?akcja=opis&id=8618
