W niedzielę, 15 września, w kościele Wniebowzięcia Najświętszej Maryi Panny w Wilnie odbyła się uroczystość wprowadzenia relikwii błogosławionego Michała Giedroycia. Uroczystą mszę świętą koncelebrował arcybiskup metropolita wileński Gintaras Grušas. Podczas nabożeństwa konsekrowano również ołtarz poświęcony średniowiecznemu zakonnikowi.

„To pięknie, że i święty ołtarz, który przypomina o Chrystusie i jego ofierze, i relikwie błogosławionego Michała Giedroycia znalazły się w tym kościele, na konsekrowanych ołtarzu. Był tym, który w swoim życiu nie odwracał wzroku od ukrzyżowanego. Jego pobożność wobec świętego krzyża pokazała kierunek jego życia, to, co stało w centrum jego uwagi” – mówił podczas homilii metropolita wileński arcybiskup Gintaras Grušas.

Duchowny podkreślił, że Michał Giedroyć może być wzorem także dla współczesnych chrześcijan, szczególnie tych, którzy zmagają się z chorobami i fizycznym cierpieniem. „Mimo ograniczeń fizycznych, niepełnosprawności, jednoczył się w męce z ukrzyżowanym Chrystusem. Papież Franciszek po beatyfikacji w Krakowie podkreślił, że pokora błogosławionego jest przykładem miłości ewangelii. Błogosławiony jest przykładem dla nas, jak możemy żyć i jak doświadczyć bliskości Boga, ale również jak służyć sobie wzajemnie” – mówił arcybiskup.

O sprowadzenie relikwii średniowiecznego zakonnika do Wilna zabiegali bracia franciszkanie. Rektor kościoła pw. Wniebowzięcia Maryi Panny o. Marek Dettlaff przyznał, że bardzo zależało mu na tym, aby znalazły się właśnie w świątyni franciszkańskiej, jednej z najstarszych na Litwie.

„Poświęcenie ołtarza błogosławionego Michała Giedroycia było dla nas bardzo ważne, ponieważ jest to osoba z pierwszego pokolenia chrześcijaństwa na Litwie. (…) Było to takie moje osobiste marzenie, aby on w tym jednym z najstarszych kościołów na Litwie (…) był” – powiedział franciszkanin.

Błogosławiony Michał Giedroyć pochodził z rodziny kniaziów litewskich. Według jednych danych urodził się w miejscowości Giedrojcie (lit. Giedraičiai, obecnie rejon malacki), według innych – miał się urodzić w dziedzicznej miejscowości Widziniszki (Videniškiai, obecnie miasteczko w rejonie malackim). Był niskiego wzrostu, miał jedną nogę krótszą i poruszał się o kuli. Z tego powodu nazywano go „chromym”. Cierpiał więc od młodości – nie tylko fizycznie, ale także psychicznie – dojrzewając dzięki doświadczeniu własnej ułomności do głębokiego rozumienia Męki Chrystusa i współczucia ludziom cierpiącym. Dziś uważany jest za patrona chorych.

W latach 1461–1465 prawdopodobnie studiował na Uniwersytecie Jagiellońskim, gdzie zdobył stopień bakałarza i w tym samym 1465 roku wstąpił do nowicjatu Zakonu Świętego Augustyna Kanoników Regularnych od Pokuty Błogosławionych Męczenników Najświętszej Maryi Panny de Metro. Biali augustianie, zwani przez ludzi potocznie „markami”, związani byli z kościołem świętego Marka Ewangelisty w Krakowie (stąd też ich potoczna nazwa).Tu spędził resztę życia i został pochowany.

Proces beatyfikacyjny rozpoczął się w 1634 r., nie został jednak zakończony. Dopiero 7 listopada 2018 r. Stolica Apostolska wydała dekret o heroiczności cnót i potwierdzenia kultu od niepamiętnych czasów sługi Bożego Michała Giedroycia. Od tej pory Michał Giedroyć nazywany jest błogosławionym.

 

źródło: http://www.wilnoteka.lt/artykul/relikwie-bl-michala-giedroycia-w-kosciele-wilenskich-franciszkanow