W 1858 roku w świątyni minoryckiej w Wilnie po raz pierwszy w diecezji wileńskiej, wprowadzono nabożeństwo majowe. Rozpoczynało się ono nieszporami ostatniego kwietnia. Po nich czytano dla ludu czytanie o życiu Maryi, potem celebrans przed wystawionym Najświętszym Sakramentem śpiewał „Litanię loretańską” i „Pod Twoją obronę”, następnie udzielał błogosławieństwa i intonując „Zdrowaś Maryjo”, w procesji udawał się na zewnątrz kościoła do figury Matki Bożej Niepokalanej, która stała w niszy świątyni. Tam odmawiał litanie o Niepokalanym Poczęciu i śpiewał pieśń ku czci Maryi.
W inne dni miesiąca maja z rana śpiewano wotywę przed ołtarzem Niepokalanego Poczęcia, po niej odmawiano litanie i śpiewano pieśń „Witaj Pani”. Wieczorem przed rozpoczęciem nabożenstwa majowego kantorki dodatkowo śpiewały różaniec. Taką informację podaje „Inwentarz kościoła i klasztoru XX. Franciszkanow Wileńskich, do 1-ej klassy zaliczonych, z rozporządzenia w.i.x. wizytatora Łunkiewicza po szczegule spisany i sporządzony w r. 1859 Listopada 17 dnia”.
Figurę Niepokalanej Dziewicy Maryi za pieniądze ofiarodawców w 1858 roku stworzył wilnianin Józef Grudziński. Była ona umieszczona na zewnątrz kościoła, w specjalnie urządzonej wnęce, odwróconej w stronę ul. Trockiej, szykując się do pierwszego nabożeństwa majowego w Wilnie.
Nabożeństwo dokładnie opisał ,,Kuryer Wileński” (1858, Nr. 44, s. 397-398):
„WILNO. (Nadesłano) Miesiąc Maj, jak wiadomo, poświęcony jest szczególnemu nabożeństwu do Matki Boskiej, i stąd zowie się miesiącem Maryi. Nabożeństwo to upowszechnione od dawna w innych krajach i miastach, po raz pierwszy dopiero w tym roku, za pozwoleniem J W. Metropolity Żylińskiego, zaprowadzone zostało publicznie w mieście naszem, w kościele XX. Franciszkanów, dzięki gorliwości i staraniom Przełożonego tego zakonu, W J X. Pawła Sokołowskiego. Wielko-tygodniowa kwesta u drzwi kościoła i ofiarowany przez pewną pobożną damę brylantowy pierścień, utworzyły pierwszą podstawę składki, za którą obstalowano u zdolnego tutejszego Rzeźbiarza, P. Józefa Grudzińskiego, statuę Najświętszej Maryi Panny Niepokalanego Poczęcia, jakową ten artysta ze wszelką dokładnością i pięknością wypracował, a na której pomieszczenie urządzona została osobna framuga, w rogu kościoła XX. Farnciszkanów.
Nabożeństwo Majowe rozpoczęło się d. 30 Kwietnia, o godz. 5-ej po południu, od uroczystych nieszporów, na których celebrował J W. Biskup Lipski, a do licznie zgromadzonego ludu przemówił wymównem słówem W J X. Kanonik Lipski, o cnotach i czci N. Maryi Panny. Po nieszporach nastąpiła processya do statui, po poświęceniu której przez J W. Biskupa, cały lud, wespół z Duchowieństwem, odśpieał Litanię Loretańską, a następnie J W. Biskup, ze stopni ołtarza, przy statui urządzonego, udzielił zebranym Pasterskie błogosławieństwo i zaintonował pieśń: ,,Różo Marya”, którą też lud chorem powtarzał, i do późnej nocy pozostał przed kościołem, modląc się i śpiewając różne inne pieśni na cześć Maryi.
Od tego dnia, przez cały miesiąc Maj, codzienne uroczyste nabożeństwo odbywało się następnym porządkiem: O godz. 10-tej śpiewano Wotywę przed ołtarzem Najświętszej Maryi Panny Niepokalanego Poczęcia, poczem celebrujący Kapłan odmawiał wraz z ludem Litanię Majową, i śpiewał pieśń: „Witaj Pani, my poddani”.
Po Południu, od godz. 4 do 5-tej, śpiewano 3-cią część Różańca, poczem następowało duchowne czytanie o życiu i chwale Maryi, z wielokrotnem odmawianiem Pozdrowienia Anielskiego, na rozmaite intencye. Po skończonem czytaniu, przy wystawieniu Najświętszego Sakramentu, śpiewano Litanię Loretańską i hymn ku chwale Maryi. Następnie kapłani i lud szli processyonalnie do statui, przed którą odmawiano Litanię o Niepokalanem Poczęciu Najświętszej Maryi Panny, i śpiewano pobożne pieśni.
Z prawdziwie budującą pobożnością kwapił się lud Wileński na to piękne nabożeństwo: każdego dnia liczne tłumy obiegały konfessyonały, gdzie sędziwi kapłani, z gorliwością i wytrwałem poświęceniem się, od 6-tej zrana do południa słuchali spowiedzi.
Na zakończenie tego Nabożeństwa, to jest 31 Maja, znowu tłumnie zebrani pobożni ujrzeli pośrod siebie Czcigodnego Pasterza, J W Biskupa Lipskiego, celebrującego pontyfikalnie, podczas gdy W J X Rokicki przemówił wdzięcznie o potrzebie nabożeństwa do Najświętszej Maryi Panny, ze wzruszającym ustępem o zasługach XX Franciszkanów Wileńskich, którzy pierwsi przynieśli do tego miasta światło wiary Katolickiej, za którą trzykrotnie ponieśli męczeństwo; pierwsi bronili dogmatu Niepokalanego Poczęcia Najświętszej Maryi Panny, i pierwsi mieli szczęście na Jej cześć wprowadzić Majowe Nabożeństwo”.
W roku 1864, gdy zamknięto kościół, figurę przeniesiono do Wileńskiej Katedry i umieszczono w kaplicy Niepokalanego Poczęcia (w byłej kaplicy Królewskiej) [ACTA ACADEMIAE ARTIUM VILNENSIS/21 2001, str. 105-111].
Na początku 2016 roku Katedra Wileńska przekazała figurę do kościoła franciszkańskiego.