• Aktualności
  • Ciekawostki
  • Wilno
  • Klasztory
FRATER
  • Święty Franciszek z Asyżu
    • Życiorys
    • Święty Franciszek z Asyżu – życie i kult
    • Boże, daj mi znak
    • Doświadczenie wiary
    • Modlitwa w życiu Franciszka
    • Doświadczenie wolności
    • Radość doskonała
    • Bóg jest Miłością
    • Reguła
    • Testament
  • Modlitwy
    • Uwielbienie Boga Najwyższego
    • Pozdrowienie Błogosławionej Maryi Dziewicy
    • Pozdrowienie cnót
    • Pieśń słoneczna
    • Wykład modlitwy „Ojcze nasz”
    • Modlitwy pochwalne
    • Zachęta do uwielbienia Boga
    • Modlitwa odmówiona przed krucyfiksem
    • Modlitwa franciszkańska
    • Błogosławieństwo dla brata Leona
    • Litania do Św. Franciszka
  • O nas
    • Historia Zakonu
    • Dziedzictwo zakonu
    • Duchowość
    • Habit
    • Najczęściej zadawane pytania
    • Franciszku, dlaczego za tobą?
    • Dlaczego kocham św. Franciszka?
    • Franciszkański Zakon Świeckich
  • Święci Zakonu
    • Święci Litwy – BŁ. OJCIEC ANTONIN MARIA JAN EUGENIUSZ BAJEWSKI OFMConv
    • Święci Litwy – BŁ. BRAT PIOTR BONIFACY ŻUKOWSKI OFMConv.
    • Święci Litwy – BŁ. OJCIEC HERMAN KAROL STĘPIEŃ OFMConv
  • Franciszkanie na Litwie
    • 14 męczenników franciszkanów
    • Biskup Andrzej Jastrzębiec
    • Biskup Jakub Plichta
  • OFMConv
    • Kłajpeda
    • Miedniki
    • Wilno
  • Historia wileńskiego klasztoru
    • o. Gerard Stanisław Domka
    • o. Kamil Wełymański
    • Kościół p.w. Wniebowzięcia Najświętszej Maryi Panny na Piaskach
    • Pierwsze nabożeństwo majowe w Wilnie

Klasztor z franciszkańskimi owczarkami

8 października, 201925 października, 2019

Na wirydarzu XVIII-wiecznego klasztoru dzisiaj dość często można zobaczyć biegających owczarków – Bony i Belli. Nie są stróżami franciszkańskiego mienia, ale względem obcych są nieufne. Owczarek berneński i szkocki są niczym dobre duchy albo – ujmując po franciszkańsku – bracia mniejsi, którzy przypominają o wyznawanej przez św. Franciszka idei wyrzeczenia się chęci dominacji nad innymi stworzeniami. Zwierzęta, a nawet rośliny święty nazywał i traktował jak braci. Dzięki takiemu podejściu został ogłoszony patronem ekologów, a dzień jego wspomnienia w Kościele katolickim – 4 października – jest ogłoszony przez ONZ Światowym Dniem Zwierząt.
Minęły ponad dwa lata, odkąd franciszkanie odzyskali prawo własności klasztoru, który stoi otworem dla wilnian i gości stolicy chętnych badać historię, poznawać kulturę i pogłębiać duchowość. Zaraz po tym, gdy zakon przejął zabudowania (prawnym właścicielem są franciszkanie konwentualni Prowincji św. Maksymiliana Marii Kolbego, do której należą trzy klasztory na Litwie: w Wilnie, Miednikach i Kłajpedzie), powołano spółkę użytku publicznego „Wileńskie Centrum Kultury i Duchowości”, które zajęło się sprawami organizacyjnymi i gospodarczymi, związanymi z utrzymaniem budynku.

5600 m2

Zwrot klasztoru prawowitym właścicielom spotkał się z różną opinią w litewskim środowisku politycznym i naukowym. Swoje prawo do budynku rościł wówczas m. in. Uniwersytet Wileński, a złośliwcy przygadywali: „Co czterej polscy zakonnicy będą robić w budynku liczącym bez mała 6 tys. m2?”. Inni uważali, że takie budowle na starówce to żyła złota i nie pasuje do franciszkańskiego ducha ubóstwa. Tymczasem zakonnicy nie zwracali uwagi na złośliwe komentarze, negatywną opinię publiczną i uporczywie walczyli o swoje. Odzyskany klasztor – można rzec – był poniekąd podobną ruiną, co i kościół w 1998 roku.

Najważniejszą rzeczą do naprawy był dach. Najpierw został zmieniony dach nad pomieszczeniami, gdzie gromadziła się szkoła baletu, a potem tam, gdzie mieszkają zakonnicy, w tym roku wymieniono pozostałą część nad budynkiem, który jest w użytku. Ogółem – ponad 2 tys. m2. W stanie awaryjnym znajduje się skrzydło od ulicy Lidzkiej – nie było od wielu lat używane i popadło w ruinę i dach nad księgarnią katolicką. Dla przykładu, 1100 m2 dachu wymieniono w tym, 2019 roku. Koszty wyniosły 130 tys. euro: państwo wsparło kwotą 50 tys. euro, reszta – 80 tys. – uzyskano z ofiar wiernych i działalności centrum. To są tylko liczby, ale za każdym centem kryje się konkretna osoba: ktoś gotowy do pomocy albo podobnie potrzebujący wsparcia. Warto przyjrzeć się z bliska działalności centrum i opisać choćby niektóre plany i projekty stworzone przez tych, którzy na co dzień zabiegają o dobro kościelno-klasztornego kompleksu zabudowań w sercu wileńskiej starówki.

Małymi krokami do przodu

– Wileńskie Centrum Kultury i Duchowości nie jest instytucją samodzielną. Całkowicie jest zależne od zakonu i przed prowincjałem zdaje relacje ze swej działalności. Natomiast nad przyjmowanymi decyzjami czuwa ktoś z zakonników, oddelegowanych przez prowincjała. W naszym przypadku jest to o. Marek Dettlaff – w rozmowie z „Tygodnikiem” tłumaczy Regina Karpowicz, dyrektor Centrum. Pani Regina ma ekonomiczne wykształcenie i wieloletnie doświadczenie w pracy księgowej. Od momentu odzyskania przez franciszkanów świątyni należy do wspólnoty wiernych tego kościoła, jest we Franciszkańskim Zakonie Świeckim i działa w scholi Franciscana. Pracy na kierowniczym stanowisku podjęła się chętnie, ale nie bez obaw: „No, bo jak tu utrzymać tak duże pomieszczenie, kiedy letnie koszty (5-6 tys. euro miesięcznie) zimą wyrastają trzykrotnie?”.

Jak podkreśla dyrektorka, centrum stawia przed sobą dwa cele. Po pierwsze, to sprawy gospodarcze: utrzymanie pomieszczeń, ich wynajem, związane z tym wszystkim remonty. Po drugie, działalność kulturalno-duchowa, wszak zakon franciszkański od wieków skupiał się przede wszystkim na tym, aby wyjść naprzeciw duchowym potrzebom wiernych. Centrum też przejęło do swoich obowiązków renowację kościoła pw. Wniebowzięcia NMP w Wilnie.

– Klasztor jest duży i mamy sporo pomieszczeń do wynajęcia. Praktycznie wszystkie firmy i instytucje, które były przed zwrotem klasztoru franciszkanów, pozostały w swoich pomieszczeniach. Warto podkreślić, że działalność tutaj prowadzą nie tylko firmy, ale też placówki kulturalne: są dwie szkoły baletu, dwa teatry, sala koncertowa. Co prawda, teatry zmieniły pomieszczenie, ponieważ do funkcji przywrócono klasztorną kaplicę – opowiada pani Regina.

Miejsce dla każdego

Kulturalno-duchowa działalność centrum proponuje szeroki wachlarz „usług”, od rekolekcji zaczynając, poprzez historyczne wykłady i konferencje, po zajęcia psychoterapeutyczne. Popularnością od samego początku cieszy się ikonoterapia: kursy pisania ikon. Ci, którzy wzięli w nich udział, twierdzą, że jest to dobra szkoła duchowej odnowy. Praktycznie każdy weekend jest zajęty na rekolekcje: zarówno tematyczne, jak i stanowe (osobne dla kobiet i osobne dla mężczyzn). Swoją siedzibę znalazły tutaj wspólnoty – nie tylko Franciszkańskiego Zakonu Świeckich, ale też Karmelitańskiego Zakonu Świeckich, Mężczyzn św. Józefa, Rycerstwa Niepokalanej, kościelnych chórów. Latem spółka „Gyvos gatvės” („Żywe Ulice”) organizuje dzieciom kolonie o tematyce historycznej, związanej z Wilnem.

Centrum nawiązało współpracę ze Związkiem Artystów Plastyków RP i Krajowym Bractwem Literackim oraz Towarzystwem Miłośników Kresów Wschodnich w Koszalinie, które przez Tatianę i Władysława Pitaków przekazują do klasztoru obrazy.

Wsparcie z różnych stron

Wsparciem dla wileńskich franciszkanów służą zaprzyjaźnione parafie na Kaszubach. Od końca lat 90., kiedy franciszkanie odzyskali kościół, każdego lata jeżdżą nad polskie pomorze – do parafii w Wejherowie, Pucku jak i do innych kaszubskich parafii. Tam wierni składają datki na renowację kościoła i klasztoru. W tym roku grupa wilnian z franciszkanami na czele wyrusza na Kaszuby (ojczyste tereny o. Marka). Tam gościnnie podejmują ich członkowie Akcji Katolickiej przy parafii św. Leona Wielkiego w Wejherowie z proboszczem ks. kanonikiem Marianem Dettlaffem na czele. Zbieżność nazwisk z franciszkaninem pracującym w Wilnie nie jest przypadkowa: ks. Marian jest krewnym o. Marka, stąd ta zażyłość i chęć pomocy wilniukom.

W trakcie ostatniej wizytacji klasztoru w Wilnie, 11 kwietnia br., minister prowincjonalny o. Jan Maciejowski odznaczył medalami pamiątkowymi „Amore pro amore” („Miłością za miłość”) m. in.: proboszcza z Wejherowa ks. Mariana Dettlaffa, Viliusa Bernatonisa, adwokata, który nie złożył rąk i wspólnie walczył o odzyskanie klasztoru oraz Reginę Karpowicz. „W dowód uznania za pomoc i serce okazywane od lat oraz zaangażowanie w odzyskanie klasztoru w Wilnie” – napisano, przyznając odznaki, które są wyrazem wdzięczności franciszkanów z Prowincji św. Maksymiliana Marii Kolbego.

Upamiętnić historię

– Jesteśmy otwarci na propozycje i współpracę z różnymi środowiskami i instytucjami. Na przykład Instytut Polski zorganizował przegląd filmu Michała Kondrata „Dwie korony”; jubileusz trzydziestolecia u nas świętował Wileński Miejski Oddział Związku Polaków na Litwie. Rekolekcje organizuje tutaj także Centrum Katechetyczne Archidiecezji Wileńskiej – opowiada Karpowicz, podkreślając, że coraz częściej są stawiane pytania o możliwość zorganizowania rekolekcji z noclegami, a takie miejsce mogłoby być dostosowane w skrzydle mieszczącym się przy ulicy Lidzkiej. Istnieją plany, żeby w przyszłości zorganizować w tych pomieszczeniach dom rekolekcyjno-pielgrzymkowy.

Działalnością franciszkanów i Centrum zainteresowała się Polska Fundacja Narodowa. To z jej funduszy są realizowane jedne z największych projektów: Muzeum Chrystianizacji Litwy, na które są szykowane pomieszczenia w podziemiach kościoła, pod głównym ołtarzem. Będzie to miejsce, w którego centrum będzie chrzcielnica i zostaną zamontowane multimedialne ekspozycje dotyczące historii Litwy na przestrzeni wieków. Znajdą się na nich m. in. tematy dotyczące sytuacji społeczno-politycznej przed chrztem, jak i czasów bardziej nam współczesnych – istniejącej w budynkach klasztornych litewskiej szkoły 2-klasowej, czy też osoby oraz działalności Jonasa Basanavičiusa.

Jeszcze na samym początku działalności klasztoru ojciec Marek wyruszył do Ameryki, na zaproszenie wspólnot polonijnych w Stanach Zjednoczonych i Kanadzie. Wierni ofiarowali pierwsze składki na działalność klasztoru.

Szopka, organy i dobra kuchnia

– Nawiązując do franciszkańskiej tradycji ustawiania szopek bożonarodzeniowych, złożyliśmy do fundacji projekt na stałą ruchomą szopkę w naszym kościele. Obecnie trwają jej przygotowania, ale potrzebne są dwa lata na realizację – opowiada o. Marek, podkreślając, że w szopce będą 50-centymetrowe figury przedstawiające postacie świętych i władców, którzy wywarli wpływ w dziejach historii Rzeczpospolitej Obojga Narodów albo w zakonie franciszkańskim. Oprócz pasterzy, zwierząt i mędrców swoje miejsca znajdą w niej m. in. św. Jadwiga Królowa, czy św. Franciszek. Przygotowywane jest miejsce dla 34 figur. Cały mechanizm zostanie zbudowany w Polsce, natomiast figurki zrobione na Litwie.

Inne pomysły i projekty – to Instytut Badań Historycznych nad Dziedzictwem Polaków na terenie Litwy. Natomiast w okresie trzech lat ma powstać kopia organów, które były w kościele franciszkańskim, a teraz znajdują się w parafialnym kościele pw. Opatrzności Bożej w Dowgach (Daugai, rejon olicki).

Tuż pod wejściem do klasztoru ulokowała się kawiarnia „Bobutės virtuvė” („Kuchnia Babci”). Jej właścicielka – pani Zoja – stara się, żeby nakarmić wszystkich chętnych i pracowników, którzy na co dzień są w klasztorze oraz uczestników różnych rekolekcji, terapii i konferencji.

A wracając do owczarków, które, bądź co bądź, razem z franciszkanami obchodzą swoje święto 4 października… O. Marek zdradził, że jego cichym marzeniem jest wykorzystanie psów do terapii w powstającym w Wilnie hospicjum dziecięcym.

– Oczywiście kontakt chorych dzieci ze zwierzętami powinien być dozwolony przez lekarzy, jednak już teraz staramy się tresować i odpowiednio przygotowywać psy, które z natury nie są agresywne i już przyzwyczajone do obecności najmłodszych. Przecież powstający dziecięcy dział hospicjum ma za patronów moich współbraci franciszkanów, męczenników z Pariacoto w Peru: bł. Michała i bł. Zbigniewa. To po modlitwie za ich wstawiennictwem znaleźli się ofiarodawcy i ruszyła budowa hospicjum – tłumaczy ojciec Marek, nie tracąc nadziei na pomyślny rozwój franciszkańskich dzieł i realizację planów.

fot. Teresa Worobiej

„Tygodnik Wileńszczyzny”, 3-9 października 2019 r., nr 40

Nawigacja wpisu

Jubileusz wileńskiego ZPL
Ożywić żywot św. Antoniego

Related Articles

Poświęcenie nowych organów

- Aktualności, Wilno
21 czerwca, 202221 czerwca, 2022

Rekolekcje 18-20 lutego ,,Jonasz. O człowieku, który myślał, że jest Bogiem”

- Kościół
3 lutego, 2022

W 2021 roku kontynuowane są prace konserwatorskie malowideł św. Antoniego z Padwy.

- Aktualności, Klasztor, Kościół
11 listopada, 202111 listopada, 2021

Oratorium o św. Franciszku

https://www.youtube.com/watch?v=z1mpqzG9a3k&t=2977s

Pax et Bonum

Najnowsze

Poświęcenie nowych organów

21 czerwca, 202221 czerwca, 2022

Wileńskie koncerty w 150. rocznicę śmierci Kresowianina Stanisława Moniuszki

26 maja, 202227 maja, 2022

W podziemiach wileńskiego kościoła otwarto Muzeum Chrztu Litwy

20 marca, 202220 marca, 2022

18-20 marca „Eliasz. Wyschnięty strumień”

9 marca, 2022

Rekolekcje 18-20 lutego ,,Jonasz. O człowieku, który myślał, że jest Bogiem”

3 lutego, 2022

159. rocznica wybuchu Powstania Styczniowego

23 stycznia, 202223 stycznia, 2022

21-23 stycznia rekolekcje ,,Pokonaj swój strach”

7 stycznia, 2022

WALKA DUCHOWA 4 “ZWYCIĘŻYLIŚCIE ZŁEGO” 17-19 grudnia 2021 r.

25 listopada, 2021

W 2021 roku kontynuowane są prace konserwatorskie malowideł św. Antoniego z Padwy.

11 listopada, 202111 listopada, 2021
spotkanie

,,Przystanek Historia” w klasztorze franciszkańskim

10 listopada, 202111 listopada, 2021
  • Facebook
  • Youtube
  • Twitter
  • Instagram
https://www.youtube.com/watch?v=Milmai7A7_o
https://www.youtube.com/watch?v=CuKokr5pzpI

Kategorie

  • Aktualności (43)
  • Ciekawostki (8)
  • Fundacja (2)
  • Helena Majewska (13)
  • Klasztor (3)
  • Klasztory (3)
  • Kościół (18)
  • Kościół i klasztor w sztuce (2)
  • Rekolekcje (5)
  • Skarby Wilna (4)
  • Stare fotografie (5)
  • Trudne chwile – Kwarantanna (1)
  • VKDC (7)
  • Wilno (41)



13 niedziela zwykła

Niedziela winna być wielką bramą, przez którą na teren powszednich dni tygodnia wchodzi siła do pracy.
św. Teresa Benedykta od Krzyża

1 Krl 19, 16b. 19-21 • Ps 16 • Ga 5, 1. 13-18 • Łk 9, 51-62

Jana, Pawła

Tagi

Rekolekcje Wilno

Niech Ci Pan błogosławi
i niech Cię strzeże;
niech Ci ukaże oblicze swoje
i zmiłuje się nad tobą.
Niech zwróci oblicze swoje ku Tobie
i niech Cię obdarzy pokojem.

Symbole franciszkańskie

159. rocznica wybuchu Powstania Styczniowego

159. rocznica wybuchu Powstania Styczniowego

- Aktualności, Ciekawostki
23 stycznia, 202223 stycznia, 2022

Kas geresnio, kaimyne? Studijos Lenkijoje, sukilimo centru tapęs vienuolynas Vilniuje ir pedagogo profesija. Polacy litewscy i Studia w Polsce, Klasztor...

Transitus

Transitus

28 czerwca, 201928 czerwca, 2019
Pozdrowienie “Pokój i Dobro”

Pozdrowienie “Pokój i Dobro”

28 czerwca, 2019
Stygmaty św. Franciszka

Stygmaty św. Franciszka

24 czerwca, 2019
Habit franciszkański

Habit franciszkański

23 czerwca, 201927 czerwca, 2019

Kościół i klasztor franciszkański
p.w. Wniebowzięcia Najświętszej Maryi Panny
LT-01133 Vilnius
Pranciškonų g. 1
E-mail: pranciskonai.vilnius@gmail.com

Konto remontowe kościoła i klasztoru:
VsI Vilniaus kulturos ir dvasingumo centras
Bank: „Swedbank”
AB IBAN: LT417300010151666772
SWIFT: HABALT22




  • Facebook
  • Youtube
  • Twitter
  • Instagram
ROYCOM ® IT CUSTOMIZER - Copyright 2018. All rights reserved | Theme: OMag by LilyTurf Themes