• Aktualności
  • Ogłoszenia
  • Ciekawostki
  • Wilno
  • Klasztory
FRATER
  • Święty Franciszek z Asyżu
    • Życiorys
    • Święty Franciszek z Asyżu – życie i kult
    • Boże, daj mi znak
    • Doświadczenie wiary
    • Modlitwa w życiu Franciszka
    • Doświadczenie wolności
    • Radość doskonała
    • Bóg jest Miłością
    • Reguła
    • Testament
  • Modlitwy
    • Uwielbienie Boga Najwyższego
    • Pozdrowienie Błogosławionej Maryi Dziewicy
    • Pozdrowienie cnót
    • Pieśń słoneczna
    • Wykład modlitwy „Ojcze nasz”
    • Modlitwy pochwalne
    • Zachęta do uwielbienia Boga
    • Modlitwa odmówiona przed krucyfiksem
    • Modlitwa franciszkańska
    • Błogosławieństwo dla brata Leona
    • Litania do Św. Franciszka
  • O nas
    • Historia Zakonu
    • Dziedzictwo zakonu
    • Duchowość
    • Habit
    • Najczęściej zadawane pytania
    • Franciszku, dlaczego za tobą?
    • Dlaczego kocham św. Franciszka?
    • Franciszkański Zakon Świeckich
  • Święci Zakonu
    • Święci Litwy – BŁ. OJCIEC ANTONIN MARIA JAN EUGENIUSZ BAJEWSKI OFMConv
    • Święci Litwy – BŁ. BRAT PIOTR BONIFACY ŻUKOWSKI OFMConv.
    • Święci Litwy – BŁ. OJCIEC HERMAN KAROL STĘPIEŃ OFMConv
  • Franciszkanie na Litwie
    • 14 męczenników franciszkanów
    • Biskup Andrzej Jastrzębiec
    • Biskup Jakub Plichta
  • OFMConv
    • Kłajpeda
    • Miedniki
    • Wilno
  • Historia wileńskiego klasztoru
    • o. Gerard Stanisław Domka
    • o. Kamil Wełymański
    • Kościół p.w. Wniebowzięcia Najświętszej Maryi Panny na Piaskach
    • Pierwsze nabożeństwo majowe w Wilnie
  • Home
  • OFMConv
  • Wilno
  • Ołtarz św. Jadwigi

Ołtarz św. Jadwigi

23 czerwca, 201824 czerwca, 2019

21 października 2012 r. o godz. 11.30 w naszym kościele odbyła się uroczysta Eucharystia i poświęcenie nowego ołtarza św. Jadwigi, która powróciła po 600 latach w swoich relikwiach.

Święta Jadwiga Królowa (1374 – 1399)

Jadwiga była królem. Jako monarcha sprawowała władzę nad innymi, ale także miała prawo stanowić o sobie. Jej krótki biogram, zamykający się w latach 1374-1399, ukazuje nam ją nie tylko jako władcę, ale jako poddaną, świadomie zależną od Boga, który jest Panem wszystkich. Jadwiga – osoba tak bardzo obdarowana różnorodnymi talentami i możliwościami, że aż można by powiedzieć samowystarczalna – poddała to wielkie bogactwo Chrystusowi. W czasach, w których tak wysoko stawia się ludzkie osiągnięcia, Jadwiga pokazuje, że na pierwszym miejscu trzeba stawiać Boga. W całym jej życiu wyraźnie widać Jego obecność. Liczyła się z Nim nade wszystko.

Życie i duchowość

Pochodziła z rodziny królewskiej, która miała wobec niej swoje plany, jednak życie tej młodej królewny z rodu Piastów i węgierskich Andegawenów potoczyło się zupełnie inaczej niż się spodziewano. Jedni mówią, że to los tak nią pokierował, ale my, jako ludzie wierzący, wiemy, że to wola Boża – ukryty zamiar, jaki Bóg ma wobec każdego człowieka. W planach dynastycznych tron polski nie był przeznaczony dla niej. Jednak po wczesnej śmierci swego ojca, króla Ludwika (w 1382 roku), i swej starszej siostry, Katarzyny, Jadwiga musiała opuścić dom rodzinny i jako dziesięcioletnie dziecko przyjąć koronę polską (co miało miejsce w katedrze na Wawelu 16 października 1384 roku). Była do tego dobrze przygotowana, otrzymawszy staranne wychowanie w wierze i wykształcenie, włącznie ze znajomością języka polskiego, którego na dworze budzińskim nauczyła ją prawdopodobnie babka Piastówna i przebywające tam przez pewien czas dwie córki Kazimierza Wielkiego – Anna i Jadwiga.

Z woli rodziców Jadwiga miała być żoną Wilhelma Habsburga i księżną austriacką, ale jej wyjazd do Polski i głęboka wiara sprawiły, że za najważniejszy cel uznała rozszerzanie Królestwa Bożego i dlatego zgodziła się poślubić księcia litewskiego, Jagiełłę (18 lutego 1386 roku), który sam przyjął chrzest i otworzył pogańskiej dotąd Litwie podwoje Ewangelii.

Jako królowa i żona pragnęła być także matką. Bóg jednak znowu dopuścił inne okoliczności. Po radosnym dla kraju, a dla niej pełnym zadumy i niepewności okresie oczekiwania, urodziła córeczkę, Bonifację („bonum facere” znaczy „czynić dobro”), która po zaledwie kilku dniach zmarła, a wkrótce po niej – 17 lipca 1399 roku – i ona sama, pogodziwszy się spokojnie z tak wczesnym odejściem. To niespełnione do końca macierzyństwo fizyczne przerodziło się jednak w niezwykłą płodność duchową, której owoce pojawiają się do dzisiaj.

W tym krótkim, lecz niełatwym, życiu poznajemy Jadwigę pełną wiary, pokoju i mądrości. Skąd czerpała siły, by nie sprzeciwiać się trudnościom i wszystko łagodnie przyjmować z ręki Pana Boga? Tę moc dawał jej Chrystus. Rozumiała dobrze miłość i ofiarę – Krzyż Chrystusa, który jest mądrością chrześcijan i naszą jedyną nadzieją (por. 1 Kor 1, 23-241 Kor 1, 23-24
English: World English Bible - WEB

301 Moved Permanently Moved Permanently The document has moved .

WP-Bible plugin
). Wraz z wiarą przywiozła ze sobą z rodzinnego dworu wizerunek Ukrzyżowanego, który został umieszczony w jednym z bocznych ołtarzy w katedrze na Wawelu, znany pod nazwą Czarnego Krucyfiksu. Często widziano ją modlącą się u stóp tego Krzyża, rozmawiającą z Chrystusem, rozważającą w Jego obecności wszystkie trudne i poważne sprawy. Z Nim podejmowała decyzje, które przekraczały jej możliwości, i z roztropnością potrafiła je wyrażać wobec poddanych, często zwaśnionych. To właśnie z tego wizerunku Krzyża Chrystus, w którego się wpatrywała, miał jej powiedzieć: „Czyń co widzisz”, zachęcając ją do naśladowania Go w ofierze z miłości do ludzi. W całym jej życiu widać niezwykłe posłuszeństwo Chrystusowi. Przeżywając radość wiązała ją z chwałą Chrystusa, a bólowi dawała ujście w Jego ranach. Można powiedzieć, że jej życie upływało w cieniu Krzyża.

Swoją wiarę w obecność Chrystusa wyrażała w częstym uczestnictwie we Mszy świętej i w kulcie Boga ukrytego w Eucharystii. Kiedy sama nie mogła wielbić Obecnego w Najświętszym Sakramencie – bo obowiązki prowadziły ją ku ludziom – zatroszczyła się o nieustanną adorację Pana Jezusa, ustanawiając w Katedrze na Wawelu kolegium szesnastu psałterzystów, którzy śpiewem psalmów na zmianę oddawali Mu cześć. Dynamizm miłości Boga znalazł w niej wierną wyrazicielkę i krzewicielkę Królestwa niebieskiego. „Tę miłość, którą objawił jej Chrystus, niosła wśród ludzi. Pragnęła, aby wszyscy mieli w niej udział” – pisał o niej przed laty Kardynał Karol Wojtyła.

Jadwiga jako królowa dbała o swoich poddanych, tak jak matka dba o swoje dzieci. Zależało jej na tym, by nie cierpieli biedy, zwłaszcza duchowej. Wiarę traktowała jako najcenniejsze bogactwo i troszczyła się o jej rozwój. Doceniała wiedzę teologiczną, która czyni wiarę światłą i świadomą. W związku z tym była prawdziwym mecenasem studiujących duchownych. Misjonarzom z Litwy ufundowała dom przy Uniwersytecie Karola w Pradze – zanim jeszcze w Akademii Krakowskiej powstał Wydział Teologiczny. Ale już w 1397 roku uzyskała zgodę na utworzenie takiego wydziału w Krakowie kapłanów-profesorów. Utrzymywała osoby studiujące, a na odnowienie Akademii i erygowanie Wydziału Teologicznego przeznaczyła w testamencie wszystkie swe klejnoty. Przyczyniła się w ten sposób do przekształcenia Akademii w Uniwersytet, z czasem zwany Jagiellońskim.
Wszystkie te starania były prowadzone w celu przyspieszenia i ugruntowania ewangelizacji Polski, Litwy i Rusi. Królowa osobiście angażowała się w chrystianizację tych ziem, wyposażając świątynie i troskliwie dobierając misjonarzy. Jej dziełem było sprowadzenie do Polski zakonu karmelitów i benedyktynów słowiańskich. Przyczyniła się również do rozwoju języka polskiego, zlecając przekład dzieł religijnych, które chciała czytać w tym języku.

W swoim otoczeniu i na scenie politycznej była apostołem pokoju: prowadziła między innymi pertraktacje z wielkim mistrzem Zakonu Krzyżackiego – ustrzegła Polskę przed wojną z tym zakonem. Słynęła z wielkiego miłosierdzia i wrażliwości na ludzkie cierpienie. Jej subtelne kobiece współczucie utrwaliła tradycja, przypisując jej znamienne słowa: „Któż im łzy powróci?”. Słowa te świadczą nie tylko o dostrzeganiu ludzkiej nędzy, ale także duchowego utrapienia tych, których troski napawały bólem i niepokojem. Współcześni podziwiali i szanowali królową za jej gorliwość, łagodność, pokorę, cierpliwość pośród trudnych doświadczeń, podkreślając także jej urodę i szlachetność obyczajów.

Duchowość Świętej można określić jako chrześcijańską syntezę życia modlitwy i czynu. Tę jedność ewangelicznej Marii i Marty miał symbolizować emblemat, którym się posługiwała, będący plecionką dwóch gotyckich liter „mm”. Duch syntezy wyraził się też w dostrzeżeniu przez nią potrzeby wiary oświeconej wiedzą. Jej życie mistyczne, apostolskie, małżeńskie i dworskie tworzyło harmonijną jedność, budzącą podziw u ludzi wszystkich epok.

(ss. Jadwiżanki: http://www.jadwizanki.pl)

Święta Jadwiga i Wielkie Księstwo Litewskie

Zaręczyny Jadwigi i Jagiełły, jako konsekwencja umowy Krewskiej, otworzyły drogę ochrzczeniu Litwy oraz Unii personalnej miedzy Litwą i Polską, jednocześnie jednocząc więzami dynastycznymi Litwę i Polskę, uwarunkowywały także wciągnięcie Litwy na polityczną, wyznaniową i kulturalną arenę ówczesnej Europy.

Królowa Jadwiga na Litwie nigdy nie była, ale całą swoją osobą popierała chrzest Litwy.
Pomogła Ona wyposażyć liturgicznymi ubraniami i sprzętem oraz książkami i innymi rzeczami staraniem Jagiełły budowaną pierwszą katedrę w Wilnie i inne kościoły.

Przy Praskim Uniwersytecie założyła Litewskie kolegium oraz razem z Jagiełłą reaktywowali Uniwersytet Krakowski, w którym mogli studiować również Litwini.

Wkoło siebie Królowa Jadwiga zebrała grono intelektualistów.

Sprawa chrztu była powierzona Andrzejowi, franciszkańskiemu biskupowi Seretu. Wstąpił za młodu do zakonu franciszkańskiego. Pochodził z Małopolski. W 1354 roku był znanym kaznodzieją na Mazowszu. Oprócz tego był spowiednikiem węgierskiej królowej Elżbiety.

W roku 1370 powierzono mu Mołdawskie biskupstwo Seretu. 9 marca 1371 roku był on wyświecony na biskupa. Najczęściej mieszkał w Koronie, ponieważ w latach 1377-1383 sprawował funkcje biskupa pomocniczego diecezji Gnieźnieńskiej.

W 1386 roku brał udział w chrzcie Jagiełły, a po roku wyjechał na Litwę, gdzie z jego udziałem 22 lutego w Wilnie były chrzczeni książęta i bojarzy Litwy, a od wiosny roku 1387 brał udział w chrzcie ludu. Latem 1388 roku biskup Poznański Dobrogost naznaczył go do nowej Katedry Wileńskiej, wybudowana w 1387 roku.

Przez 10 lat posługi biskup Andrzej stworzył podwaliny Wileńskiej diecezji, a więc i kościoła litewskiego.

Święta Jadwiga jest nazywana Apostołką Litwy.
Bł. Jan Paweł II nazwał ja Matką Chrzestną Litwy.

Kalendarium życia

    • 1374 II 18 – prawdopodobna data urodzin Jadwigi trzeciej córki Ludwika Andegaweńskiego i Elżbiety zwanej najmłodszą Bośniaczką, wnuczki Kazimierza Wielkiego, ostatniego piastowskiego króla Korony Polskiej.
    • 1378 VI – zaręczyny czteroletniej Jadwigi z 8-letnim Wilhelmem Habsburskim w Hainburgu nad Dunajem.
      1378-79 – pobyt Jadwigi na dworze wiedeńskim.
    • 1384 X 13 – Jadwiga przybywa do Krakowa.
    • 1384 X 16 – koronacja Jadwigi na króla Korony Polskiej w Katedrze Wawelskiej.
    • 1385 VIII 14 – zawarcie układu w Krewie (książę Litwy Jagiełło wyraża wolę zawarcia ślubu z Jadwigą i przyjęcia wraz ze swym krajem chrztu; unia personalna Korony i Litwy).
    • 1385 VIII 15 – upływa termin zamierzonego pierwotnie na dworze w Budzie terminu wydania Jadwigi za Wilhelma Habsburga.
    • 1386 II 1 – wydanie w Lublinie uroczystego aktu zaproszenia Jagiełły do objęcia tronu polskiego.
    • 1386 II 15 – Chrzest Jagiełły, który przyjął imię Władysław.
    • 1386 II 18 – ślub Jadwigi z Jagiełłą w Katedrze Wawelskiej.
    • 1386 III 4 – Koronacja Władysława Jagiełły na króla Polski.
    • 1387 II – oficjalne wprowadzenie wiary katolickiej na Litwie.
    • 1387 – Jadwiga staje na czele wyprawy, w wyniku której przyłączona zostaje do Korony Ruś Halicka wcześniej zajęta przez Węgrów.
    • 1387 III 8 – Królowa Jadwiga wjeżdża do Lwowa.
    • 1390 – nawiązanie korespondencji z Krzyżakami (poruszenie ważnych politycznych kwestii, wykazanie nieustępliwości wobec żądań krzyżackich).
    • 1393 – pośrednictwo Jadwigi w ugodzie między Jagiełłą a Witoldem.
    • 1397 – rokowania z Krzyżakami w sprawie odzyskania Ziemi Dobrzyńskiej, odwrócenie widma wojny.
    • 1397 – uzyskanie zgody papieża na otwarcie Wydziału Teologicznego na Uniwersytecie Krakowskim.
    • 1399 VI 22 – narodzenie się córki Elżbiety Bonifacji.
    • 1399 VII 15 – śmierć córki Bonitacji.
    • 1399 VII 17 – w Krakowie, w wieku 25 lat w opinii świętobliwości umiera Królowa Jadwiga.
    • 1400 – wznowienie działalności założonej przez Kazimierza Wielkiego Akademii Krakowskiej dzięki darom ofiarowanym przez Królową Jadwigę w ostatnich latach jej życia.
    • 1426-50 – prace powołanej przez Wojciecha Jastrzębca komisji dla przygotowania kanonizacji Królowej Jadwigi.
    • 1887 – odnalezienie w podziemiach Katedry Wawelskiej śmiertelnych szczątków Królowej Jadwigi.
    • 1902 – Antoni Madeyski w Rzymie wykonuje sarkofag Jadwigi wzorowany na renesansowym nagrobku Ilarii del Caretto znajdującym się w Lucce.
    • 1949 – przeniesienie do sarkofagu Madeyskiego szczątków Królowej Jadwigi wydobytych z jej grobu znajdującego się obok ołtarza głównego. Umieszczenie w gablocie przy sarkofagu Jej insygnii grobowych.
    • 1979 VI 8 – potwierdzenie kultu Królowej Jadwigi podczas Mszy św. odprawionej w Katedrze Wawelskiej przez papieża Jana Pawła II; Mszę tę uważa się za równoznaczną z mszą świętą beatyfikacyjną.
    • 1986 – rozpoczęcie procesu kanonizacyjnego błogosławionej królowej Jadwigi.
    • 1987 VI 5 – przeniesienie relikwii błogosławionej Jadwigi do ołtarza Pana Jezusa Ukrzyżowanego.
    • 1987 VI 10 – uroczysta Msza św. odprawiona przy relikwiach bł. Jadwigi przez papieża Jana Pawła II.
    • 1997 VI 8 – kanonizacja Królowej Jadwigi przez papieża Jana Pawła II w czasie Mszy św. na krakowskich Błoniach.
    • 2010-12-12 – przekazanie delegacji polsko-litewskiej relikwii św. Jadwigi przez Proboszcza katedry na Wawelu ks. Zdzisława Sochackiego.
    • 2012-10-21 – uroczyste poświęcenie ołtarza ku czci św. Jadwigi w kościele Ojców franciszkanów w Wilnie.

Zobacz wpisy

Renowacja kaplicy św. Iwo w Wilnie
Kaplica Suzina

Related Articles

Biała Pani

- Skarby Wilna
23 czerwca, 201924 czerwca, 2019
Wilno

Tryptyk Wileński

- Skarby Wilna
23 czerwca, 201924 czerwca, 2019

Kaplica Suzina

- Skarby Wilna
24 czerwca, 201824 czerwca, 2019

Oratorium o św. Franciszku

https://www.youtube.com/watch?v=z1mpqzG9a3k&t=2977s

Pax et Bonum

Najnowsze

Zakończono tegoroczne prace konserwatorskie malowideł św. Antoniego

7 grudnia, 202017 grudnia, 2020

Msza św. z kościoła pw. Wniebowzięcia Najświętszej Maryi Panny w Wilnie

7 września, 20207 września, 2020

Ewangeliarz Wileński, 15.08.2020

15 sierpnia, 20207 września, 2020

7 czerwca z Męczennikami z Pariacoto

3 czerwca, 20203 czerwca, 2020

Nieznany film z bł. Zbigniewem Strzałkowskim, misjonarzem-męczennikiem

1 czerwca, 20201 czerwca, 2020

Rekolekcje online – Walka duchowa cz.3 Pokusy Maryi

31 maja, 2020

Wystawa ,,Wyszyńskiego i Wojtyły gramatyka życia” w Solecznikach

17 maja, 202017 maja, 2020

Pokonaj strach

17 maja, 2020

Pokój i Dobro – Chcę być święty

17 maja, 202017 maja, 2020

Dokument o Wenantym Katarzyńcu

17 maja, 202017 maja, 2020
  • Facebook
  • Twitter
  • Instagram
  • Youtube
https://www.youtube.com/watch?v=Milmai7A7_o
https://www.youtube.com/watch?v=CuKokr5pzpI

Kategorie

  • Aktualności (31)
  • Ciekawostki (7)
  • Fundacja (2)
  • Helena Majewska (13)
  • Klasztor (1)
  • Klasztory (3)
  • Kościół (12)
  • Kościół i klasztor w sztuce (2)
  • Ogłoszenia (4)
  • Rekolekcje (3)
  • Skarby Wilna (4)
  • Stare fotografie (5)
  • Trudne chwile – Kwarantanna (1)
  • VKDC (1)
  • Wilno (40)



jadwiga
Nikt się mądrym nie rodzi, ale mądrym się staje.
przysłowie polskie

Hbr 9, 1-3. 11-14 Ps 47 Mk 3, 20-21

Rajmunda, Ildefonsa

Tagi

Rekolekcje Wilno

Niech Ci Pan błogosławi
i niech Cię strzeże;
niech Ci ukaże oblicze swoje
i zmiłuje się nad tobą.
Niech zwróci oblicze swoje ku Tobie
i niech Cię obdarzy pokojem.

Symbole franciszkańskie

Transitus

Transitus

- Ciekawostki
28 czerwca, 201928 czerwca, 2019

Transitus – nabożeństwo upamiętniające śmierć św. Franciszka z Asyżu, który zmarł w nocy 3 października 1226 roku przy kapliczce Porcjunkuli,...

Pozdrowienie “Pokój i Dobro”

Pozdrowienie “Pokój i Dobro”

28 czerwca, 2019
Stygmaty św. Franciszka

Stygmaty św. Franciszka

24 czerwca, 2019
Habit franciszkański

Habit franciszkański

23 czerwca, 201927 czerwca, 2019
Znak Tau

Znak Tau

13 czerwca, 201925 czerwca, 2019

MODLITWA O BEATYFIKACJĘ S. HELENY MAJEWSKIEJ

Boże bogaty w łaskę i wierność, który objawiasz siebie jako Ojca miłosierdzia i hojnie udzielasz miłosierdzia wszystkim, którzy do Ciebie się uciekają. Ty wezwałeś siostrę Helenę Majewską, ze Zgromadzenia Sióstr od Aniołów, by żyjąc w blasku Twojej łaski, a pozostając w ukryciu przed światem, stała się cichym orędownikiem Twego miłosierdzia, wspierając misje apostolską świętej siostry Faustyny Kowalskiej i błogosławionego księdza Michała Sopoćki. Uwielbiając Twoje miłosierdzie ufnie prosimy Cię, Panie, abyś raczył wprowadzić siostrę Helenę do grona błogosławionych Kościoła. Wspomagaj nas oraz tych, za których się modlimy, uciekając się do wstawiennictwa świętych apostołów miłosierdzia Twego, abyśmy za Twoją łaską odnajdywali schronienie w najmiłosierniejszym Sercu Twego Syna, Twe miłosierdzie wysławiali i w czynach o nich świadczyli. Do prywatnego odmawiania. Za pozwoleniem Władzy Kościelnej. Białystok, 17 listopada 2017 roku, nr 896117/A
O otrzymanych łaskach prosimy informować: Zgromadzenie Sióstr od Aniołów ul. Broniewskiego 28/30 05-510 Konstancin Jeziorna hmajewska@siostryodaniolow.pl www.siostryodaniolow.pl
  • Aktualności
  • Ogłoszenia
  • Ciekawostki
  • Wilno
  • Klasztory

Kościół i klasztor franciszkański
p.w. Wniebowzięcia Najświętszej Maryi Panny
LT-01133 Vilnius
Pranciškonų g. 1
E-mail: pranciskonai.vilnius@gmail.com

Konto remontowe kościoła i klasztoru:
VsI Vilniaus kulturos ir dvasingumo centras
Bank: „Swedbank”
AB IBAN: LT417300010151666772
SWIFT: HABALT22




  • Facebook
  • Twitter
  • Instagram
  • Youtube
Copyright 2018. All rights reserved | Theme: OMag by LilyTurf Themes